ریچارد داوکینز
استعاره کوه نامحتمل به ترکیبی از کمال و عدم احتمال اشاره دارد که در ساختار پیچیده و ظاهراً “طراحی شده” موجودات زنده تجسم یافته است. داوکینز به طرزی ماهرانه خواننده را در سفری نفس‌گیر از میان گردنه‌ها و قلل متعدد کوه هدایت می‌کند تا نشان دهد که پیمودن مسیر نامحتمل به سوی کمال مستلزم صرف زمان است. توصیف‌های شیوای داوکینز از سازگاری‌‌های خارق‌العاده، مانند جمعیت انبوه انجیر، دنیای پیچیده و ابریشمی عنکبوت‌ها، و رشد بال درحیوانات فاقد پرواز، با تصاویری خاطره‌انگیز تکمیل می‌شود و رشته دی‌ان‌ای، مولکول زندگی که مسئول سرنوشت خود در سفری بی‌پایان در زمان است، در سراسر این مسیر حضور دارد